सोझीमायाँ, सुन्दरीमायाँ, चिन्तुमाया

आफ्नो छिमेकी जोडीलाई देखाउँदै

सोझीमायाँ : हेर्नुस त तिनिहरु एक अर्कालाई कति प्रेम गर्छन । जतिबेला भेटेपनि उसको श्रीमानले किस गर्छन, अंगालोमा लिन्छन् । तपाई पनि त्यस्तै किन गर्नुहुन्न । मलाई मन पर्छ के ।

दिमागलाल : मलाई पनि मन त पर्छ नि त्यस्तो गर्न तर मेरो उनीसँग त्यति राम्रो चिनजान छैन के ।



चिन्तुराम क्यान्सरको विमार ले गर्दा उसको आयु केवल २ महिनाको भएको कुरा डाक्टरसाबले भन्नुभो । चिन्तुरामकी श्रीमती चिन्तुमाया : उसको बेडनजीकै कुरेर बस्दैथिइन । सोहि क्रममा ...

चिन्तुराम : चिन्तु, अब म मरेपछि तिमि एक्लो हुनेछौ । बरु तिमि म मरेपछि पानबहादुर सँग बिहे गर ल ।

चिन्तुमाया : तर त्यो त हजुरको शत्रु होइन र ?

चिन्तुराम : हो नि त्यसैले त त्योसँग बिहे गर भनेको नि ।

चिन्तुमाया : किन नि?

चिन्तुराम : आजका दिनसम्म मैले दुःख पाएँ अब त्यसले पनि दुःख पाओस भनेर नि । ।



कुनै साथिको विवाह पार्टिमा

सुन्दरीमाया : तिमिले स्वयंवरको औंठी गलत औंलामा लगाए जस्तो लाग्यो नि ।

चिन्तुमाया : अँ गलत औंलामानै लगाएको

सुन्दरीमाया : किन नि

चिन्तुमाया : अब गलत मान्छे सँग विहे भो नि त्यै भएर ।



दिमागलालले आफ्नो विबाह गराइदिने लमीसँग कम्प्लेन गर्दैथियो ।

लमी : होइन तपाईको बिहे भको यत्रो १० वर्षभैसक्यो, अहिले आएर के कुरा चित्त बुझेन ?

दिमागलाल : अब बिहेका शुरुका बर्षत म अफिसबाट आउने वित्तिकै श्रीमती मेरो चप्पल लिएर आउँथिन, मेरो प्यारो सानो कुकुर मेरो वरीपरी घुम्दै भुक्ने गथ्र्यो ।

लमी : त्यसमा के समस्या भयो त राम्रै त रैछ ।

दिमागलाल : समस्या किन नहुनु नि अहिले त सबै कुरा चेन्ज आएको छ ।

लमी : कस्तो चेन्ज ?

दिमागलाल : जब म घर पुग्छु, कुकुरले चप्पल ल्याउँछ, अनि श्रीमती भुक्न थाल्छिन ।

लमी : ए त्यसमा के को खोट लगाउनुहुन्छ हँ आखिर तपाईले पाउने सुविधा एउटै त रैछ नि ।



आ-आफ्नो श्रीमानको बारेमा कुरा गर्दै

चिन्तुमाया : हेर न मेरो श्रीमान त कस्तो सुस्ती छन् भन्या ।

सुन्दरीमाया : छि तँ त जहिले पनि आफ्नो श्रीमानलाई नराम्रो मात्रै भन्छेस, खोइ मेरो श्रीमान मर्ूख, गोबरगणेश, सुस्त, काले भएपनि मैले कहिल्यै नराम्रो भन्दिनँ ।



दिमागलाल : ओई के भो तँलाई किन नुन खाको कुखुरा जस्तो झोक्राको ।

चिन्तुराम : खोइ के भन्ने लास्टै टेन्सन पर्‍यो नि ।

दिमागलाल : के पर्‍यो त्यस्तो ?

चिन्तुराम : के हुनु म छोराको बाउँ बन्न पुगें ।

दिमागलाल : ल कस्तो अचम्म खुशी हुनुपर्ने कुरा रैछ । ल बधाई छ ।

चिन्तुराम : के को बधाई नि । तेरो बधाई तैं राख । भरे मेरी श्रीमतीले थाहा पाएपछि के हुने हो ।

 



सोझीमायाँ : मेरो श्रीमान जहिले पनि घर ढिला आउनुहुन्छ , कसरी सुधार्ने होला खोई ?

सुन्दरीमायाँ : मेरो सल्लाह मान र मैले गरेजस्तै गर त सुध्रिहाल्छन् नि ।

सोझीमायाँ : कसरी ।

सुन्दरीमायाँ : एकपटक उहाँ बिहान ३ बजे आउनुभो, अनि म पनि त्यै बेलामा उहाँले सुन्नेगरी कराएँ यति चाँडै उठेर के गरेको श्याम? भनेर श्रीमानलाई तह लगाएँ नि ।

सोझीमाया : अचम्म त्यसो भन्दैमा कसरी सुध्रिए त ?

सुन्दरीमायाँ : ल मेरो श्रीमानको नाम श्याम नभई चिन्तुराम हो नि त ।